Waarom een verklaring van een medisch specialist belangrijk is.
Cliënte (Linda) heeft ons opgebeld, emotioneel en vooral boos. Zij heeft Diabetes Mellitus (type 1) en heeft daardoor dagelijks verzorging nodig. Het gaat niet goed met haar, want haar gezondheid gaat hard achteruit. Haar huisarts spreekt in zijn medisch attest van onder meer (vergevorderde) slechtziendheid, progressief verminderde conditie, slecht(er) lopen en valgevaar in haar huidige woonomgeving. De situatie is levensgevaarlijk, aldus de huisarts. De huidige woning, een maisonnette welke twee woonlagen bevat past niet meer bij Linda en heeft de huisarts geadviseerd om een urgentieverklaring aan te vragen. Linda heeft hiervoor gebeld met de gemeente Den Haag, zij hebben aangegeven dat de situatie ‘redelijkerwijs’ opgelost kan worden door Linda, want ze staat al vier jaar ingeschreven op Woningnet. De kans dat ze op korte termijn aan een woning komt is groot, aldus de gemeente. De werkelijkheid zit echter anders, want Linda is al ruim twee jaar naarstig op zoek naar een woning, maar komt niet in de top vijftig bij passende woningen. Moedeloos, en angstig heeft Linda ons kantoor gebeld, misschien konden wij wat voor haar betekenen. We hebben de casus met haar besproken en aangegeven dat we haar graag aan een passende woning helpen. We kregen de opdracht om namens haar een urgentieverklaring aan te vragen en haar belangen te behartigen gedurende deze procedure, want haar aanvraag staat ‘muurvast’. We hebben deze opdracht aanvaard, en zijn meteen aan de slag gegaan voor Linda.
Hoe werkt een urgentie op medische gronden?
In de Huisvestingswet is vastgelegd dat er sprake moet zijn van een levensbedreigende, of levensontwrichtende woonsituatie waardoor aanvrager niet (langer) kan blijven wonen in de huidige woning. Dat is een reden voor urgentie, maar moeten de gevaarlijke omstandigheden wel bewezen kunnen worden. Er moeten zwaarwegende gronden zijn welke een voorrangsverklaring rechtvaardigen, zoals bijvoorbeeld medische problematiek. Volgens onze juristen voldoet de situatie van Linda aan deze voorwaarde, en hebben we het dossier opgesteld. In deze casus hebben we een doktersverklaring van de huisarts opgevraagd, waarin is gevraagd wat het verblijf in de huidige woning zou betekenen voor cliënte en de gevaren welke zich bevinden in de woonsituatie. De dokter heeft er met een uitgebreide verklaring op gereageerd, straks daarover meer.
Linda woont al ruim twintig jaar met alle plezier in een maisonnettewoning in het centrum van Den Haag. Hier heeft zij haar kinderen zien opgroeien, en is ze recent haar man verloren. De woning is te groot en is Linda eenzaam, om de woning te bereiken moet zij twee trappen op, en binnen de woning heeft zij ook één trap welke zij op- en af moet om naar haar badkamer- en slaapkamer te kunnen gaan. Gezien de leeftijd van Linda, 62, en haar ziektebeeld wordt dit probleem met de dag groter. Om deze reden blijft Linda steeds vaker in de woonkamer slapen, en vermijdt zij de trappen in en om haar woning. Dit betekent dat ze afhankelijk is van haar familieleden om de boodschappen te brengen, maar kan ook niet even naar een park kan gaan, of een buurvrouw bezoeken. Hierdoor vereenzaamt Linda en dat verslechterd de fysieke- en mentale conditie in ernstige mate, de verwachting is dat zij niet snel zal herstellen en dat het slecht blijft gesteld met haar gezondheid. Linda heeft (met spoed) een andere, gelijkvloerse woning nodig.
Het proces
We hebben de aanvraag voor Linda ingediend, en de doktersverklaring hieraan bijgevoegd. In de zeer uitgebreide verklaring heeft de huisarts zijn zorgen geuit over de situatie van cliënte, en een dringend advies gegeven om passende woonruimte te arrangeren, volgens de dokter was het valgevaar realistisch en in geval van cliënte zelfs levensgevaarlijk (!). We hebben de gevaren van de woning tot in detail uitgelegd in het dossier en gevraagd om een doktersadvies uit te brengen vanuit de GGD. Cliënte kreeg hierop snel een uitnodiging, en was voornemens om alleen naar de afspraak te gaan. Dit leek ons, gezien de situatie, niet een veilig plan en is daarom besloten dat één van onze juristen Linda zou begeleiden naar en tijdens deze afspraak. Zo gezegd, zo gedaan, en heeft de GGD-arts de gemeente geadviseerd om (met voorrang) een andere woning toe te kennen aan Linda.
Beslissing
De gemeente heeft ons dossier, het beroep op de Hardheidsclausule, en het advies van twee artsen (huisarts, en GGD-arts) in overweging genomen en op 16 april 2021 een positieve beslissing genomen. Linda mag met voorrang reageren, naar een gelijkvloerse éénkamerwoning. Linda kan zo (nog) zelfstandig blijven wonen hoeft zij niet meer bang te zijn van de trappen. Bij het schrijven van deze blog, is Linda inmiddels verhuisd en hebben we het dossier positief kunnen afsluiten.
Hulp nodig bij uw aanvraag?
Wilt u ook deskundige hulp krijgen bij uw aanvraag voor urgentie? Start dan uw aanvraag via de aanvraag-button bovenaan deze pagina of neem contact op met MijnUrgentie.
De naam in dit blog is om privacy-redenen gefingeerd. De werkelijke naam van de cliënt, waarop de blog is gebaseerd, is bekend bij UrgentieWoning.
