Artikelen

Femke gaat scheiden, zij kan de echtelijke woning niet betalen. Wat hebben wij voor haar betekend?

Cliënt, hierna te noemen Femke is een jongvolwassen vrouw met twee jonge kinderen. Zij heeft inkomen uit loondienst, maar niet voldoende om de woonlasten van de huidige woning te kunnen dragen. Zij heeft een ‘explosieve’ relatie achter de rug en heeft besloten de relatie te beëindigen. Zij woont al sinds enige jaren in Gouda en wil ook in de regio blijven wonen. Zij heeft hier haar sociale netwerk en haar werk, de kinderen gaan ook in Gouda naar school. Er is dus sprake van regiobinding. Wij hebben voor Femke de woonurgentie aangevraagd.

In veel gevallen van een relatiebreuk worden woonurgenties niet snel afgegeven, dit heeft te maken met het feit dat een echtscheiding vaak een bewuste keuze is en volgens de toetsingscommissie er eerst zelf gezocht moet worden naar een oplossing. In het geval van Femke was dit echter uitgesloten. De relatie met haar ex-partner was dermate verslechterd dat de spanningen binnenshuis snel konden oplopen. De sfeer in het huis is onhoudbaar en onwenselijk, Femke kan niet langer met haar kinderen blijven inwonen, zij moet de woning per direct verlaten.

Een letterlijke passage uit de aanvraag luidt als volgt,
”Cliënt ervaart een relatiebreuk met haar partner. Zij woont tot op heden in de echtelijke woning, de situatie thuis is zoals cliënt dat zelf benoemd ‘penibel’ en de spanningen lopen snel op. Cliënt zelf in het algemeen, maar haar kinderen in het bijzonder zijn blootgesteld aan dagelijkse spanningen en verbaal geweld over en weer. Cliënt dreigt dakloos te raken indien zij niet passende woonruimte krijgt aangeboden. Hierdoor heeft cliënt een acuut woonprobleem.”

Wij hebben derhalve een beroep gedaan op de hardheidsclausule van de gemeente Gouda,
”Het is voor de cliënt belangrijk om stabiele huisvesting te hebben zodat zij mee kan blijven doen in de maatschappij. Ik beroep mij op de hardheidsclausule zoals beschreven in de Huisvestingsverordening van de gemeente. Ingevolge artikel 33 van de Verordening (de hardheidsclausule) mag de toetsingscommissie in gevallen, waarin de toepassing van de Verordening naar haar oordeel tot een bijzondere hardheid leidt, ten gunste van de aanvrager gemotiveerd afwijken van de Verordening. Het dakloos raken van cliënt zou betekenen dat zij zal uitglijden binnen de maatschappij.”

Op woensdag 25 september 2019 kregen wij bericht van de regionale toetsingscommissie van de gemeente Gouda. De spoedaanvraag voor een sociale woonurgentie is positief beoordeeld en de urgentie is toegekend. De voorrangsverklaring is geïnstalleerd op haar Woningnet-account en Femke mag met spoed opzoek naar een nieuwe woning. Femke is actief aan het reageren op woningen en zal na de verhuizing ook psychologische ondersteuning zoeken bij een specialist. Ik zal vanwege de privacy van Femke haar achternaam niet delen. Ik zal de toekenningsbrief van de Gemeente Gouda geanonimiseerd delen.

Fadoua moet het huis uit, wij lossen het op!

In de praktijk maken wij steeds vaker mee dat woningcorporaties bemiddelen bij het aanbieden van woningen. Dit betekent dat zij na het ontvangen van onze aanvraag ervoor kiezen om éénmalig een woning aan te bieden onder voorwaarde dat wij de aanvraag intrekken. Wij gaan hier natuurlijk altijd mee akkoord: zo hebben wij ook Fadoua geholpen. Fadoua is van Marokkaanse afkomst en zij heeft geen kinderen. Zij heeft een vechtscheiding achter de rug en na jaren van verbaal- en fysiek geweld van haar partner heeft zij besloten te scheiden. Dit viel niet in goede aarde bij haar familie en daardoor is het contact verbroken. Fadoua heeft een baan, heeft geen schulden en is hard op zoek naar een woning, maar helaas zonder succes. Fadoua heeft een psycholoog en bouwt haar eigen leven op. Fadoua gaat op zoek naar kamers en huurt uiteindelijk een kamer bij Elizabeth, die aardig op leeftijd is en graag een huisgenoot heeft. Fadoua woont hier twee jaren in de zolderkamer, bouwt een band op met Elizabeth en zoekt in de tussentijd een woning. De kinderen van Elizabeth komen nauwelijks langs als het snel achteruit gaat met Elizabeth. Fadoua zorgt in deze dagen voor haar. Elizabeth komt te overlijden. Zij is de hoofdhuurder en Fadoua moet eruit. Fadoua heeft woonurgentie aangevraagd, maar deze is afgewezen. Ons is gevraagd om bezwaar te maken en een voorlopige voorziening aan te vragen voor Fadoua, want zij wil niet opnieuw dakloos raken.

Wij hebben de zaak voorgelegd aan onze in-house advocaat. Deze heeft bezwaar tegen de beslissing van de toetsingscommissie gemaakt en een kopie hiervan naar de woningbouwcorporatie verzonden. Wij hebben verzocht om de woning niet direct te ontruimen en de bezwaarprocedure af te wachten. Fadoua is een cliënt die te beschrijven is als kwetsbaar: zij heeft een diagnose voor PTSS en zal, indien zij dakloos zal raken, uitglijden in de maatschappij. Op dit moment heeft Fadoua stabiliteit en dat is wat zij nodig heeft. Fadoua heeft geen schulden, gebruikt geen middelen en is in staat om voor zichzelf te zorgen. Wij hebben de woningbouwcorporatie verzocht om een oplossing te bieden, al is deze tijdelijk. Wij hebben aangegeven dat de  cliënt bereid is om een woning te accepteren indien deze haar aangeboden zal worden. Wij hebben gesproken over de financiën en hebben een medische verklaring van de behandelaar van Fadoua verzonden op 27 augustus 2019. Wij hebben Fadoua gevraagd om te blijven reageren op woningen.

Op maandag 2 september kregen wij een telefoon van Stadlander, de woningbouwcorporatie waar Elizabeth van huurde. Zij willen Fadoua de woning waar ze op heeft gereageerd aanbieden. Hiervoor hebben ze haar uitgenodigd voor een kennismaking. Wij hebben Fadoua opgebeld om dit nieuws mede te delen. Ze kreeg eindelijk een eigen woning, een veilige plaats om te blijven werken aan haarzelf. Fadoua ging akkoord.

Fadoua heeft inmiddels de woning aangenomen en wij hebben de bezwaarprocedure laten vallen. Ik zal vanwege de privacy van Fadoua haar achternaam niet delen. Ik zal de mail van Stadlander geanonimiseerd delen.

Nicolas moet een rolstoel, krijgt hij urgentie?

Nicolas is een aantal jaar geleden geïmmigreerd uit België. Hij heeft daar gewerkt in de bouw en heeft voor zijn werk de keuze gemaakt om te verhuizen naar Waddinxveen. Hij heeft hier ook zijn partner leren kennen en woont samen in het huis van zijn partner. De woning zit op de eerste verdieping van een portiekflat en heeft geen lift. Dit was voor het stel geen moeite en samen bewoonden Nicolas en zijn partner de woning. Het stel heeft een notarieel samenlevingscontract ondertekend en wonen ruim drie jaar samen als de problemen beginnen. Nicolas heeft acute rugpijn; hij kan hierdoor steeds minder werken en is uiteindelijk afgekeurd omdat hij steeds minder mobiel is geworden. Er volgen vele therapieën, de fysiotherapeut, ziekenhuizen en behandelingen maken het hem niet makkelijker. De arts adviseert Nicolas om geopereerd te worden, want dat zal de pijnen wegnemen, maar betekent voor Nicolas dat hij langdurig in een rolstoel zal belanden. Nicolas staat voor een dilemma: gaat hij voor de pijnen of voor een rolstoel? Wat moet hij met de trappen in zijn flat? Hij heeft ons opgebeld en vlak voor zijn operatiedatum kregen wij het verzoek om urgentie aan te vragen voor een gelijkvloerse woning in een flat met een lift dat rolstoelvriendelijk was. We namen de opdracht aan.

Nicolas stond niet op het huurcontract en dat betekent dat hij geen woning achterlaat bij het aanvragen van urgentie. Wij hebben allereerst moeten aantonen dat Nicolas samenwoont en daar hebben wij het over gehad in onze aanvraag. Wij hebben ook aangegeven dat ten tijde van het intrekken Nicolas geen rugklachten had. Hij werkte en was mobiel en in staat om te functioneren binnen de woning. De rugklachten begonnen op het werk van Nicolas, hij sliep slecht en had continu pijn in zijn onderrug. Hij is afgekeurd en krijgt een ziektewet uitkering. Hij werd in steeds meer primaire zaken, zoals douchen en aankleden afhankelijk van de hulp dat hij krijgt van zijn partner. De artsen hebben Nicolas aangeboden om te opereren, maar wel met het gevolg dat hij langdurig in een rolstoel zal belanden. Dit betekent voor Nicolas dat hij opgesloten zal zitten in de woning, de deuren zijn te smal en de badkamer is te klein. Hij zal overal bij geholpen moeten worden.

Wij hebben de documenten verzameld en een medisch rapport opgevraagd bij de behandelend specialist van Nicolas. Hij heeft zijn problemen en belemmeringen beschreven en heeft aangegeven dat hij niet volledig afhankelijk wil raken van hulp en dat zijn levenskwaliteit drastisch zal verminderen in deze woning. Nicolas heeft zich altijd als een goede huurder gedragen en heeft aangegeven een woning te willen waar hij met zijn rolstoel in kan functioneren. Wij hebben de juridische onderbouwing bijgevoegd en hebben ook de financiën van Nicolas inzichtelijk gemaakt. Nicolas heeft vanwege zijn ziektewetuitkering een inkomstenterugval ten opzichte van de periode dat hij wel werkte en heeft daarom schulden opgebouwd. Deze schulden hebben wij in kaart gebracht en betalingsregelingen aangevraagd. Nicolas heeft aangetoond dat hij de woning kan betalen.

De aanvraag is verzonden naar de cliën. Hij zou deze in persoon afgeven bij Woonpartners Midden Holland. Dit is de woningbouwvereniging die de aanvraag zal voorleggen aan de toetsingscommissie. Wij kregen een telefoontje van de partner van Nicolas: ze was aan de balie geweest en de medewerker had aangegeven dat Nicolas weinig kans maakt. Hij had beter een particuliere woning kunnen zoeken, of in België zijn kansen proberen. Nicolas was teleurgesteld en belde ons op. Wij schrokken van dit verhaal en hebben direct gebeld met Woonpartners Midden-Holland. Wij hebben gesproken met de klantmanager en aangegeven dat wij de aanvraag willen doorzetten. Wij vroegen om een gemotiveerde uitspraak van de toetsingscommissie en hebben de aanvraag, na aandringen, aangeleverd.

Op maandagmorgen 26 augustus 2019 kreeg ik het telefoontje van de toetsingscommissie: de urgentie is toegekend. Nicolas heeft woonurgentie gekregen op basis van medische gronden. Onze aanvraag, ook al was deze door het aandringen van onze juristen bij de woningbouwvereniging, had succes. De medische noodzaak was aantoonbaar en het dossier volledig. De snelheid van de beslissing heeft ons ook verbaasd. Nicolas kan nu, na de operatie in ieder geval gerust revalideren en mobiel blijven in zijn woning. Ik zal vanwege de privacy van Nicolas zijn achternaam niet delen. Ik zal de woonurgentie, zoals geïnstalleerd op Woningnet, delen.

Een nieuwe (officiële) start voor Suzan

Suzan woont al sinds enkele jaren in Nederland, in haar thuisland was de situatie instabiel. Zij is met een toeristenvisum naar Nederland gereisd en is daarna gebleven. Ze is geen vluchteling. Zij heeft hier een bestaan geprobeerd op te bouwen zonder een geldig verblijfsdocument. Ze heeft sinds haar komst in Nederland altijd gewerkt bij tijdelijke werkgevers en huurde een zolderkamer bij een bejaard stel. Suzan heeft de Nederlandse taal geleerd en heeft zich aangepast aan de normen in Nederland.

Suzan gedraagt zich als een voorbeeldige burger, zij leert een uit Bulgarije afkomstige man kennen en trouwt deze. Suzan krijgt hierdoor haar verblijfsrecht, alleen willen de verhuurders van Suzan geen koppel, ze vinden het te druk in huis en hebben haar verzocht de woning te verlaten. Als blijkt dat Suzan in verwachting is, lopen de spanningen in het huis op. Ze dreigt door haar verhuurders op straat gezet te worden, ze heeft geen officieel huurcontract en zal de woning dus moeten verlaten.

Suzan is, ondanks dat ze hier al enkele jaren verblijft, afhankelijk van de Immigratie en Naturalisatiedienst. Ze mag niet dakloos raken: daarmee zou ze haar verblijfsrecht verliezen. Hierop nemen haar partner en Suzan contact met ons op.

Wij hebben het dossier aangenomen met onze twijfels. Suzan had kunnen weten dat ze in moeilijkheden kon raken. Ze is zwanger geraakt en heeft geen rekening gehouden met het feit dat ze dakloos zou kunnen raken. De verhuurders hebben haar nooit een huurovereenkomst aangeboden. Hier had Suzan ook rekening mee moeten houden.

De aanvraag hebben wij toch gedaan. Wij hebben hier uitleg gegeven over de situatie en het feit dat Suzan haar eerste stappen in de Nederlandse maatschappij zal zetten. Als zij nu dakloos raakt, zal ze uitglijden in de maatschappij. Wij hebben in de aanvraag aangegeven dat dit niet de bedoeling kan zijn samen met een beroep op de hardheidsclausule en natuurlijk de persoonlijke omstandigheden van Suzan. Zij werkt, draagt bij aan de maatschappij en is een moeder in verwachting. Een moeder met een kind op komst, mag niet dakloos raken. De gemeente heeft positieve verplichtingen jegens de cliënt en die moet haar voorzien in een passende woonruimte. Wij hebben de aanvraag daarom ook zo verzonden.

De woonurgentie is aan Suzan toegekend. Zij krijgt éénmaal een aanbod voor een woning in de gemeente Heemskerk. De woningbouwvereniging zal haar binnen vier weken bellen met een aanbod. Wij hebben dit nieuws met haar gedeeld. In tranen heeft Suzan ons bedankt. Wij hebben uit privacyoverwegingen de toekenning geanonimiseerd en de achternaam van Suzan niet vermeld.

Beroep op hardheidsclausule voor Jayla

Wat wij dagelijks meemaken in de praktijk is dat telefonistes of baliemedewerkers van gemeenten of woningbouwverenigingen mijn cliënten vooraf hebben afgeraden een aanvraag te doen voor een voorrangsverklaring. ‘U maakt toch geen kans’, ‘uw aanvraag zal afgewezen worden’ of ‘het is zonde van uw geld’. Wij hebben menigmaal meegemaakt dat cliënten zich tot ons wenden die soms wel één jaar aan het zoeken zijn en nog steeds geen woning hebben kunnen vinden. Zij hebben ook geen urgentie aangevraagd en logeren bij familieleden en vrienden. Dit terwijl ze in mijn optiek wel redelijke kansen maken bij het aanvragen van een voorrangsverklaring. De casus van Jayla is hier een voorbeeld van.

Jayla is op een jonge leeftijd zwanger geraakt van haar zoon, ze is gaan samenwonen met haar toenmalige vriend en hieruit hebben zij een huwelijk opgebouwd. In dit huwelijk hebben zij gewoond in een koophuis die op beiden namen stond. Jayla was voornamelijk huisvrouw en werkte parttime bij een plaatselijke bakkerij. Haar (inmiddels) ex-partner heeft een functie binnen de Belastingdienst. De hypotheek is hoog, maar dat kunnen zij met hun financiën wel aan. Het gaat na een aantal jaar niet goed meer met het huwelijk: de partners hebben vaak ruzie en de spanningen lopen op. Ondanks inzet van familie, een relatietherapeut en de beide echtelieden gaat het niet beter tussen de partners. Jayla merkt ook dat haar partner middelen gebruikt en ziet hem steeds verder uitglijden. Ze besluit om weg te gaan bij hem.

Jayla verlaat de woning, op zoek naar een oplossing. Jayla woont gedurende deze periode bij haar vriendin; ze is daar van harte welkom. In de tussentijd bezoekt Jayla het inloopspreekuur voor sociaal wonen bij de woningbouwvereniging en belt met de gemeente. Ze krijgt keer op keer te horen dat ze geen recht heeft op woonurgentie, haar ex-partner kan het kind toch opvangen? Of waarom huurt Jayla geen kamer? Allerlei argumenten om de aanvraag niet in behandeling te nemen. Jayla legt zich erbij neer en blijft zoeken naar een woning.

In deze periode gaat het slecht tussen de relatie met Jayla en haar ex-partner. Ze zijn gescheiden, de woning heeft hij opgeëist en de hypotheekstukken zijn in orde gemaakt. Jayla is weliswaar gevrijwaard, maar heeft nog steeds geen woning. Jayla heeft geprobeerd om de woning op te eisen, maar met haar inkomen was dat onbegonnen werk. Inmiddels had haar ex-partner een nieuwe relatie, die explosief was. Hij glijdt steeds meer uit en Jayla herkent hem niet meer. In ons intake geeft Jayla ook duidelijk aan dat haar zoon niet naar zijn vader mag. De sfeer in dat huis kan niet goed zijn voor een minderjarig kind. Wij besluiten om Jayla te helpen.

Wij hebben allereerst contact opgenomen met het Vierde Huis. Hier hebben wij de situatie uitgelegd en verteld dat de cliënt meerdere malen mondeling is gedemotiveerd. Wij kregen het advies om alsnog een aanvraag te doen. Wij hebben de financiën van Jayla in kaart gebracht en het ouderschapsplan, echtscheidingsconvenant en medische rapportages opgevraagd. Wij hebben het dossier opgesteld en de aanvraag gedaan bij het Vierde Huis. Wij hebben in onze aanvraag aangegeven dat wij ons beroepen op de hardheidsclausule, zoals beschreven in de huisvestingsverordening van de gemeente Utrecht. De hardheidsclausule is een mogelijkheid van een overheidsorgaan om van (dwingende) wetgeving af te wijken als het gevolg van toepassing van die regeling tot een onvoorzien en onredelijk benadelend gevolg zou leiden voor de betreffende burger. De situatie van Jayla was onzes inziens urgent genoeg om een beroep te kunnen doen op de hardheidsclausule.

Onze aanvraag is met succes geweest: de urgentie is toegekend! Nu heeft de cliënt inmiddels een woning, waar ze samen met haar zoon een stabiel en onafhankelijk bestaan heeft. Ik zal wegens de privacy van Jayla haar achternaam niet delen. Wij hebben de toekenningsbrief moeten verwijderen van de blog omdat wij geen toestemming kregen om de brief te delen.

Olivier gaat scheiden, wat nu?

De casus van de heer Olivier was voor ons als één van velen. De heer Olivier is zeven jaar geleden vanuit Duitsland komen inwonen bij zijn vriendin. Ze zijn gelukkig gehuwd en bewoonden samen de woning dat zij al had gekocht voordat ze ging trouwen met mijn cliënt. Het huwelijk liep stuk. De heer Olivier heeft in al deze jaren niet stilgestaan om ook hypotheekhouder te worden en was na dus na de relatiebreuk ook de partij die de woning moest verlaten. Waar moet hij heen?

Olivier werkt als zelfstandige in de creatieve sector, maar verdient niet genoeg om een particuliere woning te kunnen huren. Hij heeft wel een hypotheek aangevraagd, maar ook daarvoor kwam hij niet in aanmerking. Cliënt heeft één minderjarig inwonend kind vanuit zijn vorige relatie en wil samen met hem een sociale huurwoning. De woningbouwvereniging en de gemeente konden niets voor hem betekenen: hij moest zich aanmelden en – net als iedereen – wachten totdat hij een woning zou krijgen. Cliënt had daar echter de tijd niet voor. Zijn inmiddels ex-partner wil hem de woning uit hebben en hij ervaart iedere dag veel druk om zo spoedig mogelijk een alternatief te vinden. In ons intakegesprek zei cliënt ook duidelijk ‘ik kan wel in mijn auto slapen, maar mijn kleine heeft stabiliteit nodig’. De spanningen liepen thuis op, zodanig dat er niet alleen verbaal- maar ook fysiek geweld was vanuit zijn ex-partner. De emoties liepen op. Wij hebben besloten cliënt te helpen, want dit kon zo niet langer.

Cliënt heeft geen schulden, maar wel inkomen en is actief op zoek geweest naar woningen. Wij konden dit aantonen door zijn inschrijfnummer en de geschiedenis van reacties op woningen te tonen. Hiernaast is er een minderjarig kind en daarvan hebben wij een verklaring opgevraagd bij de leraar en een werkgeversverklaring voor de heer Olivier. Hij had namelijk economische en maatschappelijke binding met de regio. Wij hebben een financieel plan gemaakt, dossier opgesteld en de stukken verzameld. Wij hebben de aanvraag verzonden en drie weken later kregen wij een brief. De urgentie was toegekend!

Nu woont de heer Olivier samen met zijn zoon in een sociale huurwoning. Hier vandaan bouwt hij een nieuw bestaan op voor zichzelf. Alweer samenwonen? Alleen als hij ook mede- eigenaar of huurder mag zijn van de woning. Ik zal wegens de privacy van Olivier zijn achternaam niet delen.

Het verhaal van Nihal, zij kreeg urgentie

Het was een regenachtige dag. Op kantoor waren wij pas aan het opstarten en aan de deur stond een mevrouw. Ze kwam binnen, was radeloos en vroeg of ze met een adviseur kon spreken. Ze woonde in een woning die veel te duur voor haar was, haar partner had haar verlaten en ze kon de kosten niet meer voldoen. Ten einde raad kwam ze bij ons. Wat konden wij voor haar betekenen?

Ik zou graag meer over haar vertellen. Nihal is een Turkse mevrouw van rond de dertig, ze is jong getrouwd en heeft twee prachtige kinderen. Ze heeft een slecht huwelijk achter de rug: jaren van geweld en eenzaamheid hebben haar emotioneel afgezwakt. Ze wist niet hoe ze een urgentie moest aanvragen. Sterker nog, een simpele brief schrijven had ze al de kracht niet meer voor. Ze kwam bij ons op kantoor met een verhaal en wij hebben direct ingegrepen. Is Nihal veilig? Wij hebben de wijkagent ingeschakeld en hebben meteen het SUWR in Rotterdam gebeld (zij gaan over de urgentieverklaringen in Rotterdam en omstreken). We hebben samen met Nihal haar verhaal op papier gezet, zijn gedoken in haar financiën en hebben een overzicht gemaakt. Nihal leeft van een bijstandsuitkering, ze heeft twee kinderen en – gelukkig – nog geen schulden, maar na het vertrek van haar ex-man kan ze de huur niet meer opbrengen. Het huis is prachtig, maar de kosten zijn te hoog. De woning kan wel een villa genoemd worden: haar keuken was zo groot als ons kantoor. De huur was te hoog en op zoek naar een baan ging niet zo snel.

Wij hebben de aanvraag ingediend vanaf het online portaal van het SUWR. Wij zagen de kansen liggen voor Nihal, maar toch was het ook voor mij spannend, want Nihal was één van mijn eerste cliënten. Ik wou Nihal graag helpen, niet alleen omdat ze een hele aardige en leuke vrouw was, maar omdat ik niet wou dat ze in schulden terechtkwam. De urgentiecommissie liet niet lang op zich wachten: we kregen al snel een mail met een goedkeuring. Nihal kreeg een voorrangsverklaring!

Nu heeft Nihal een woning die ze kan betalen: een sociale huurwoning waar zij samen met haar kinderen kan wonen. Ze solliciteert hard naar een baan. Nihal heeft haar eigen paleisje. Ik zal wegens de privacy van Nihal haar achternaam niet delen.